Hepimiz farklı yüzlerle hayata ve birbirimize bakarız. Lakin sahip olduğumuz temel bedeller vardır. Bizi insan yapan da budur. Memleketler arası Kızılhaç-Kızılay Hareketi insan onurunu ayakta tutmak için yedi temel prensiple çalışmalarını sürdürüyor.Kızılay, bir buçuk asırlık deneyimi ve farklı coğrafyalarda insan hayatına dokunan güzelliğini geçtiğimiz günlerde 154’üncü kuruluş yıl dönümünde “Seven Faces of Humanity / İnsanlığın Yedi Yüzü” isimli stantta gözler önüne serdi. İnsan yüzünün ayrıntılarının daha âlâ fark edilmesi için büyük ebatların tercih edildiği stantta, kullanılan materyalin geçirgenliği insan ruhunun kırılganlığını ve hislerin geçişkenliğini temsil ettiği üzere tıpkı vakitte Türk Kızılay’ın şeffaf yapısına bir göndermede bulunuyor. İştirakçilerin yapıtlara temas etmesi ve etkileşiminin sağlandığı stantta, izleyicilerin varlığı ile oluşan hava akımı ve dokunarak oluşturacakları devinim ile stant alanını şahsî bir alana dönüştürmesi planlandı. Temas ile harekete geçen eserler, izleyicinin Türk Kızılayı ailesi ile birden fazla hayata dokunup değiştirme gücüne sahip olma iştirakine ve bu güzelliğe katkıda bulunmaya davet ediyor.
BAYRAM SABAHI SEVİNCİ YANKILANDI
Sinan Demirci ise 2018 yılında Pakistan’ın başşehri İslamabad’da çektiği fotoğrafıyla stantta yer alanlardan biri. Demirci, çektiği Pakistanlı çocuğu şu sözlerle anlatıyor. “Kurban hisselerini dağıttığımız bölgede kesişti onunla yolumuz. Yardım kolilerini gereksinim sahiplerine teslim ettiğimiz alana uzaktan koşan bir çocuk takıldı gözüme, yaşıtları oyun peşinde koşarken onun hissesine düşen caddeden gelip geçenlere taşıdığı meyveleri satmaktı, yanımıza geldiğinde kan ter içindeydi Pakistanlı çocuk. Kocaman gözlerindeki derin bakışları, yardımdan hissesine düşeni sorgular üzereydi.”
TARİHE TANIKLIK EDEN KARE
Özgür Altınay ise Rusya-Ukrayna savaşının 8. Gününde çektiği fotoğrafıyla stantta yer alıyor. Altınay, fotoğrafının kıssasını şöyle aktarıyor. “Ukrayna’nın batısında, Romanya sonundaki, Chernivitsi Tren İstasyonun 1. Peronuna yavaşça yanaşan mavi, eski, gürültülü Sovyet Treni savaştan kaçan binlerce kişiyi yeni bir hayata yelken açmak üzere uğurluyordu. Tarihe tanıklık ettiğimi ve bu türlü bir anı atlamamam gerektiğini düşünerek ve elimdeki makinenin küçük oluşundan da cüret alarak birkaç kare çekmeye karar verdim. Kalabalığın içinde, kucağında oyuncak ayısıyla, başında New York Yankees şapkası ve güneş gözlüğüyle bana bakan o kız çocuğuyla göz göze geldim. Ortamızda yaklaşık 5-6 metre vardı ve onu çekmemi istedi. Tahminen o an o istasyondaki tek gülen yüz onun yüzüydü. Artta mavi eski trenin, hayatlarını valizlere sığdırmaya çalışan ve yollara düşen mültecilerin önde ise bu hoş gülümsemenin olduğu fotoğraf işte bu türlü ortaya çıktı.”
