Şair İhsan Deniz son kitabı “Kuşların Adasına” ile şiirseverlerin karşısına çıktı. Deniz, “Daima Unutma isimli kitabımda geçen ‘Kuşlara baktım ömrüm uzadı’ mısraının, günün birinde, kuşlardan geçilmeyen bir kitabın muharrik ögesi olacağını bilemezdim kuşkusuz. Kuşlara bakın, ömrünüz uzayacaktır!” diyor.
-“Kuşların Adasına” kitaba ismini veren kuşlar, şiirlerin birçoklarının içinde geçiyor, süzülüyor, konuyor. “Kuşların adasına gidelim, kuşların içine girelim, kuşlarla kuşlardan olalım.” Kuşun sizin şiirinizdeki yerini öğrenebilir miyiz?
Çok özel, ayrıcalıklı bir yeri olduğunu söyleyemem. Kelamını ettiğimiz kitabı dikkate almazsak elbette. Kuşların Adasına’nın tüm şiirleri ‘kuş’ imgesiyle bezeli. Bu bağlamda şiirleri sarıp sarmalayan, çekip çeviren, moda tabirle algıda seçicilik oluşturan, dahası şiirlere özgün karakter sağlayan bir ‘kuş rüzgârı’ndan bahis açılabilir. “Kuşlarla kuşlardan” olmak amacı, ideali kitabın belkemiğini imliyor bana sorarsanız. Sürekli Unutma isimli kitabımda geçen “Kuşlara baktım ömrüm uzadı” mısraının, günün birinde, kuşlardan geçilmeyen bir kitabın muharrik ögesi olacağını bilemezdim kuşkusuz. Kuşlara bakın, ömrünüz uzayacaktır!
-“Kayıp İstikbâl”, “Yok İstikbâl”, “Yok Çare” , “Güzel Ölmek” üzere başlıkları olan şiirlerde ümitsizlik hakim. Sığınacak yeri olmayan ezelden bahtsız bir adam var. Bu İhsan Deniz’in de gördüğü dünya mı?
Kimin sığınacak yeri var ki? Dünya sığınılacak yer midir? İsmi üstünde, Baht-ı Siyâh başlıklı bir kitaba imza atan birinin bu dünya hayatında ‘melâl’ dışında gördüğü, izlediği, iz sürdüğü ne olabilir? Önünde sonunda bahtına boyun eğmek dışında rastgele bir seçenekten kelam etmek mümkün mü? Mutlak manada sana, bana ilişkin, bizim olan neyimiz var?
MİSAFİR DEĞİL MESKEN SAHİBİ
–Süleyman Çelebi’den bahsettiğiniz üzere Rahmaninov’dan, Sinead O’Coonor’a kadar farklı isimler var. Şiirlerinize dahil olan bu isimler üzerine uzun düşünüp seçiyor musunuz ? Yoksa o akışta sizde izi olan bireyler bizatihi mi konuk oluyor ?
Yaşanan/yazılan süreçle ilgili bu isimler. Benim bütün şiirlerimde böyledir: Hayatımın rastgele bir karesinde beni etkileyen ve münasebetiyle iz bırakan her olgu ve oluş gelir yerini bulur. Konuk değil, meskenin sahiplerinden olurlar.
-“Bir Şey Oldu !” ve “Hatırlatma Kipi” şiirlerinizde karşımıza “J” çıkıyor. Bu imgenin ne manaya geldiğini biraz açar mısınız ?
Açamam! Ve lakin, şiirdeki her imge okur muhayyilesinde çok çeşitli, güçlü mana kanalları bulabilir. Hasebiyle “J”, meselâ bir kâğıt markası, bir japon yapıştırıcısı, bir kuş yemi markası, bir telefon sistemi, bir dağ silsilesi, bir yemek çeşidi vs. üzere anlamlandırılarak okur marifetiyle açılabilir. Haa, bana sorarsanız açsa da olur, açmasa da!
-“Yana Yana Yan Yana” isimli şiirinizde Mustafa Kara’ya, “Sabah 104.” şiirinde Necip Fazıl Kısakürek’a ilişkin dizeleri paylaşmışsınız. Bu isimlerin sizin ve şiiriniz için manasını sorabilir miyiz ?
Sabah 104. Necip Fazıl Kısakürek’in Beklenen başlıklı şiirinden alıntılanan bir mısradan da kuvvet alınarak yazıldı. Beklemenin, daima, hiç durmadan ve yalnızca beklemenin sıkıcılığı ve yıpratıcılığı, içinden çıkılmaz kaosu bazen bu türlü şiirlere sebep olabiliyor. Meğer zinde bir şiirdir Sabah 104.. En azından benim için. Mustafa Kara,Yana Yana Yan Yana başlıklı şiirimi çok sevdi, beğendi. O kadar ki, bu şiirle ilgili iki mısra kaleme aldı. Kitaba girsin diye değil fakat. Benimle paylaşmak için. Ben de hocaya bir jest yaparak, şiirin altına aldım o iki mısraı. Daha evvel yazdım, tekrar edeyim: Mustafa Kara, artık benim için yaşanılacak bir kent olmaktan çoktan çıkmış Bursa’ya hâlâ tahammülümü sağlayan yegâne isimdir. Bursa’da biriciktir. Bir ve beraberiz hocayla. Muhabbetimiz kâmil manâda tamdır. Burada şunu da söz edeyim: Mustafa Bey’e ilerleyen periyotlarda yapmayı düşündüğüm ‘sürprizin büyüğü’, benim için görev olmaktan öte bir dostluk, hürmet, muhabbet ve iltifât nişanesi olacaktır.
YENİ KİTABIMIN HAZIRLIĞI İÇERİSİNDEYİM
-Şiir hayatınızın 35 yılını geride bıraktığınızda “Sevgilimdir Yazdığım Her Şiir Benim” isimli ırmak söyleşi kitabı yayınlanmıştı. Bu okuyucularınızın sizi tanıması için hoş bir fırsattı. Ortadan altı yıl geçti. Bu süreçte mükafatlar aldınız, kitaplarınız çıkmaya devam etti. Okuyucularınıza söyleyecek yeni sözleriniz için bir kitap yayınlama fikri var mı ?
Olmaz mı? Var elbette. Önümüzdeki yılın temmuz ayında basılmasını planladığım yeni kitabımın hazırlığı içindeyim. Son mısralar yazılıyor. Daha sonra, sırada, Asuman Hanım’a ithaf edeceğim kitap var. İnşaallah.
-Kitabın sonunda, “On dokuz şiir yazdım denize atmak için. On dokuz şiir, on dokuz boğum…Daha da sararsın yağmalansın diye kalan ömrüm.” diyorsunuz. Bu kitaptaki şiirlerinizle ilgili tekrar bir şiirle karşılık veriyorsunuz. Burada okuyucuya nasıl bir bildiri gönderdiniz ?
Sözünü ettiğiniz metin şiir değil. Bir hayâl kırıklığı söylemi. Kitaptaki şiirlere ilişkin olmayan, lakin kitaba ‘soğuk’ bir menfez açan bir çeşit epilog. Okura değil esasen, kitaptaki muhatabıma ve en çok da kendime.. Kuşların Adasına, bir davet ve davet kitabıydı. Halbuki, “Kuşların adasına gidelim” talebim niye karşılık bulsundu ki? ‘Olmaz’a, ‘imkânsız’a kucak açmak tahminen âlâ şiirler yazdırabilir şaire. Hepsi o kadar lakin. Hepsi o kadar! Kuşların Adasına’da benim trajedim şudur: Kitap tamamlanır, son nokta konur ve şair o 19 şiiri esasen “denize atmak için” yazmış olduğunu fark eder ve kabullenir. Kalbindeki lâcivert feri söndürür, mümkün bütün umutları kurutur.
