İçtihat bülteninden edinilen bilgiye nazaran, “Davacı L.Ö. para çekmek için müşterisi olduğu banka kartını bir öteki bankanın ATM aygıtına yerleştirdi,
ancak kart ATM içine girdikten sonra ekran arızası kodu verdi. Aygıt tarafından karta el konuldu. Rahatsız olan eşini hastaneye yetiştirmesi gereken L.Ö. kartını iade alamayıp, kartına el konulmasıyla iptal sürecine ait olarak bankaya rastgele bir bildirimde yapamadı. 2 gün sonra internet hesabına giren L.Ö. kartından 10 bin 500 TL nakit çekim ile 8 bin 660 TL harcama olmak üzere toplam 19 bin 160 TL’nin iradesi dışında çekildiğini fark etti. Bunun üzerine bankayla irtibata geçen L.Ö. Cumhuriyet Savcılığına da hata duyurusunda bulundu.
L.Ö.’nün avukatı aracılığıyla davalı bankaya ihtarname gönderilse de banka tarafından rastgele bir ödeme yapılmadığından; davalı banka aleyhine İstanbul 32. İcra Müdürlüğünün 2012/38.4 E. sayılı belgesi ile icra takibi başlatıldı. Davalının haksız itiraz etmesi üzerine takibin durduğunu ileri sürerek itirazın iptali ile takibin devamına, davalının alacağın yüzde 40’ı oranında icra inkâr tazminatına mahkûm edilmesine karar verilmesini” talep ve dava etti.Davalı bankanın avukatı karşılık dilekçesinde; “ATM aygıtına sıkışan kartı L.Ö.’nün iade alamadığı söz edilse de şifrenin öbür şahısların eline geçmeden kartın kullanılmasının mümkün olmadığını, davacının 17.01.2012 tarihinde kartın kapatılması için başvurduğunu ve müvekkili banka tarafından kartın çabucak kapatıldığını, kusurun davacıdan kaynaklandığını, kart ve şifrenin birlikte kullanılması nedeniyle nakit süreçlerdeki sorumluluğun davacı kart hamiline ilişkin olduğunu belirterek davanın reddini” savundu.
İstanbul 7. Asliye Ticaret Mahkemesi, “08.05.2015 tarihli ve 2014/816 E., 2015/340 K. sayılı kararı ile; taraflar ortasında imzalanan mukavelenin 75. unsuruna nazaran davacının kelam konusu durumu vakit geçirmeksizin bankaya bildirmekle yükümlü olduğu, bu husus ile 5464 sayılı Banka Kartları ve Kredi Kartları Kanunu’nun 16. hususu birlikte değerlendirildiğinde, davacının vakit geçirmeksizin davalı bankayı durumdan haberdar etmemesinin ve ayrıyeten kart şifresini gereği üzere koruma etmemesinin davacı tarafından müterafik kusur teşkil edeceği, davalı bankanın ise ATM aygıtında kâfi tedbir ve önlem alınmayarak banka kartının makus niyetli bireylerin elde etmesine ve kullanmasına imkan vermesiyle davacı hesabından nakit para çekilmesi ve alışveriş yapılmasında kusurunun bulunduğu, ortaya çıkan ziyandan sorumluluğunun doğacağı, olayın oluşumuna nazaran davacı ile davalı bankanın müterafik kusurlu görüldükleri, tarafların müterafik kusur oranları yüzde 50 kabul edilerek karar verilmesinin hakkaniyete uygun olacağı, bu nedenle davalı bankanın icra takibine yaptığı itirazın kısmen iptalinin gerektiği, alacak likit olmadığından, varlığı ve ölçüsü yargılamayı gerektirdiğinden davacı lehine icra inkâr tazminatına hükmedilemeyeceği gerekçesiyle davanın kısmen kabulüne” karar verdi. Mahkemenin kararına karşı müddeti içinde davalı banka vekili ve katılma yoluyla davacı vekili temyiz isteminde bulundu.
Yargıtay 19. Hukuk Dairesi, “Dava, bankanın kusuru nedeniyle banka kartı harcamalarının davalıdan tahsili için başlatılan icra takibine itirazın iptaline ilişkindir. Olayda banka kartının ATM’ de sıkışması nedeniyle davacı kartın elinden iradesi dışında çıktığını, harcama yapıldığını belirterek ziyanının tazminini istemiştir. Lakin kartın elinden çıkmasından sonra çabucak bankaya ihbarda bulunmamış, 3 gün sonra ihbarda bulunmuştur. Harcamada bu 3 günlük mühlet içerisinde yapılmıştır. Davacı tam kusurlu kabul edilerek bankaya rastgele bir kusur izafe edilemeyeceğinden davanın reddine karar verilmesi gerekirken, yazılı formda karar verilmesi yanlışsız olmamış,” gerekçesiyle kararı bozdu.
İstanbul 7. Asliye Ticaret Mahkemesi, “20.09.2019 tarihli ve 2019/163 E., 2019/532 K. sayılı kararı ile; evvelki karar münasebeti yanında, davacının ATM’de sıkışan kartını bulunduğu yerden çıkartıp ilgili bankaya teslim edecek olan ATM’nin sahibi olan T.İ. Bankası çalışanları olduğu, davacının kartının ATM’de sıkışmasından üç gün sonra durumun davalı bankaya bildirmiş olmasının yapılan limit dışı harcamalarda davalı bankanın kart sahibine bilgi verme yükümlülüğünü ortadan kaldırmadığı ve bu durum da davalı bankanın meydana gelen ziyanda türel sorumluluğunun en az davacı kadar bulunduğu” gerekçesiyle direnme kararı verdi. Direnme kararı müddeti içinde taraf vekilleri tarafından temyiz edildi.
Yargıtay Hukuk Genel Heyeti, “L.Ö. kartın elinden çıkmasından sonra çabucak bankaya ihbarda bulunmamış, üç gün sonra ihbarda bulunmuş ve belirtilen harcamalarda bu üç günlük müddet içerisinde kredi kartı limiti dahilinde yapılmıştır. Halbuki ki taraflar ortasında imzalanan mukavelenin 75. hususuna nazaran davacı kelam konusu durumu vakit geçirmeksizin bankaya bildirmekle yükümlüdür. Bu husus ile birlikte 5464 sayılı Banka Kartları ve Kredi Kartları Kanunu’nun “Bildirim zorunluluğu” başlıklı 16. hususundaki; “Kart hamili, kendisine tevdi edilen kartı ve kartın kullanılması bir kod numarası, şifre yahut kimliği belirleyici öbür bir tekniğin kullanılmasını gerektiriyorsa bu bilgileri inançlı bir halde korumak ve öbürleri tarafından kullanılmasına pürüz olacak tedbirleri almak, kartın kaybolması, çalınması yahut iradesi dışında gerçekleşmiş rastgele bir süreci öğrenmesi halinde kart çıkaran kuruluşu derhal haberdar etmek zorundadır” kararı birlikte değerlendirildiğinde davacı kart hamili eldeki davada ağır kusurlu olup, davalı bankayı sorumlu tutmak mümkün değildir.
Her ne kadar bir itimat kurumu olması nedeniyle en hafif kusurundan dahi sorumlu tutulan bankanın ATM aygıtında kâfi tedbiri almadığından kusurlu olduğu ve doğan ziyandan sorumlu tutulması gerektiği düşünülse bile, olayda şifrenin üçüncü şahıslarca ele geçirilmesinde davacı kart hamilinin ağır kusuru bulunduğundan, davalı banka bakımından doğan ziyan ile kusur ortasında bağ kesilmiş olup davanın reddine karar verilmesi gerekir” diyerek mahallî mahkemenin direnme kararını bozdu.
