Spor sayesinde hem hayata tutunuyorlar hem de engellilere umut oluyorlar. Latife Selin Şahin, Zübeyde Süpürgeci, Çağla Uzundurukan, Beytullah Eroğlu ve Koral Berkin Kutlu… Onlar tüm pürüzlerine karşın zorluklara göğüs germiş gençler. Spor onların hayatlarının tam merkezinde yer alıyor. Kimi engelli olarak dünyaya geldi, kimisi de geçirdiği kaza sonucu engelli oldu. Birçok zorlukla karşı karşıya kaldılar lakin hayatları boyunca hiç pes etmediler, daima hayallerinin peşinden koştular. Memleketler arası yarışlarda bayrağımızı dalgalandırdılar, birincilere imza atarak ismini tarihe yazdırdılar. Onlar farklı kulvarlarda yarışsalar da ortak gayeleri yarıştıkları kulvarlarda başarılı olabilmek. Engelli atletler, hayatındaki mahzurları ve zorlukları teker teker aşarak, tepeye ulaşma süreçleriyle, örnek bir hayat serüveniyle karşımıza çıkıyor. Yeni Şafak olarak madalyalara, ödüllere doymayan birbirinden yetenekli, hayata karşı başarılı olma azmi ile dikkat çeken 5 genç atletin öyküsünü dinledik.
Yurt dışına transfer olan birinci engelli basketbolcu
Latife Selin Şahin, tekerlekli sandalye ulusal basketbol oyuncusu. 30 yaşında olan genç atlet, üç yaşında geçirdiği bir trafik kazası sonucu omurilik felci geçirerek bedensel engelli olmuş. İstanbul Üniversitesi Spor Bilimleri Fakültesi Spor Yöneticiliği Bölümü’nden mezun olan Şahin, basketbolla etrafının ve bilhassa vücut eğitimi öğretmeninin takviyesiyle lise yıllarında tanıştığını söylüyor. Aslında Şahin’in hayatı Başakşehir Belediyesi’nin düzenlediği bir konserle değişmiş. Konserde Beşiktaş Tekerlekli Sandalye Basketbol Ekibi ile tanışan Şahin, konser sonrası Beşiktaş’ın genel menajeri Fazilet Göksel ile tanışmış. Göksel de maçlarına davet etmiş. Galatasaray’la yaptıkları maçı izlemeye giden ve çok etkilenen Şahin, o maçtan sonra spora başlama kararı aldığını anlatıyor. Basketbol mesleğine birinci olarak Beşiktaş Spor Kulübü Tekerlekli Sandalye Takımı’nda başlayan Şahin, bir yıl burada oynadıktan sonra Fenerbahçe’ye transfer olmuş. Fenerbahçe’de de 7 yıl boyunca forma giyen Şahin, tüm gelişim sürecini burada tamamladığını lisana getiriyor. Daha sonra ise Şahin, hayallerinden vazgeçmeyip bu sefer de hayallerinin peşinden İtalya’ya gitmiş. İtalya’nın Reggio Calabria grubuyla anlaşan Şahin, bir birincisi gerçekleştirerek “Yurt dışına transfer olan birinci Türk bayan tekerlekli sandalye basketbol oyuncusu” unvanını elde ederek tarihe ismini yazdırmayı başarıyor.
Avrupa’da oynamayı fakat bunun önünde bir örneği olmadığını belirten Şahin, “Bu yüzden dehşetlerim vardı lakin bunu birinin artık yapması gerektiğini düşündüm. Daima kendime ‘En makus ne olabilir ki? Gideceğim, deneyeceğim ve yaşamam gereken her şeyi yaşayacağım’ dedim. Aslında bu noktada biraz teslim oldum. Farklı bir macera denemek istiyordum. İtalya’ya transfer olmak benim için çok büyük bir hayaldi, çok istiyordum” diyerek İtalya’ya transfer olma sürecini anlatıyor. “Farklı deneyimler kazanmak istiyordum ve İtalya benim için unutulmaz anılarla doluydu” tabirlerini kullanan Şahin, basketbolun İtalya’da kendisine öz inanç kattığını söylüyor ve sporun hayatındaki değerini fark ettiğini, büyük bir eşikten geçtiği bir devir olduğunu kaydediyor. “Peki yurt dışında yaşarken zorlandınız mı?” sorumuza ise, “Tek başına engelli bir bayansanız kulağa biraz sıkıntı olacakmış biri gelse de benim açımdan kendimi büsbütün tanıdığım, potansiyelimi gördüğüm bir nevi kendi içime yaptığım seyahatti. Bu yüzden yaşadığım zorluklara teşekkür ediyorum” biçiminde cevaplıyor ve ekliyor: “Engelimden bağımsız her vakit olağan bir hayatım oldu o yüzden basketbol beni hayata bağlayan engelimi aşmamı sağlayan şey diyemem, basketbol benim için her vakit en özgür olduğum alan oldu.” Şahin, ne yazık ki basketbol topluluğunda bayanlara gereğince talih verilmediğini de belirtip, bu alanda idol olmak istediğini söylüyor. “Bu bir bayrak yarışı ve bu bayrağı benden alıp daha uygun yerlere götürecek arkadaşlarım olduğuna inanıyorum” diyor. Şu günlerde evlilik hazırlığı içerisinde olan Şahin’in, bundan sonraki süreçte Belçika’da yaşayacağını ve basketbola orada devam etmeyi düşündüğünü öğreniyoruz.
Basketbolla kendimi özgür hissediyorum
Çağla Işık Uzundurukan, Türkiye Bayanlar Basketbol Ligi’nin birinci işitme engelli sportmeni. 22 yaşında olan Uzundurukan, İstanbul Üniversitesi Spor Yöneticiliği Kısmı son sınıf öğrencisi. Basketbol mesleğini İstanbul Üniversitesi’nde oynayarak sürdüren Uzundurukan, hareketli bir çocukluğun akabinde ailesinin yönlendirmesi ile basketbolla tanışmış. Bu yolda hayallerinin oluşmasının Davut Güngör hocası ile tanışmasının akabinde olduğunu belirtiyor. “Davut abi bana inandı ve çok küçük yaşlarda olmama karşın beni A Grup takımına alarak çok deneyimli ablaların olduğu grupta oynattı. Bana yalnızca başaracaklarımın ötesinde benim üzere arkadaşlarıma rol model olacağımı ve bu sorumluluğun kıymetini çok uygun anlattı” halinde anlatıyor. Uzundurukan, birebir vakitte “Türkiye Bayanlar Basketbol Ligi’nin birinci işitme engelli sporcusu” unvanına sahip. “Bu benim için büyük bir gurur” tabirlerini kullanan Uzundurukan, “Çünkü büyük efor, çok emek ve çok çalışmanın ödülüydü bana” diyor. Uzundurukan. “Basketbol sizin için ne mana tabir ediyor?” sorumuza, “Benim için ömrün tam da kendisi. Kendimi özgür hissettiğim, kendimi söz edebildiğim bir ömür olduğunu düşünüyorum. Basketbol bana hayattan keyif almamı sağladı” formunda yanıtlıyor.
Yüzmeye toplumsallaşabilmek için başladım
Spora başlayınca öz inançlı biri oldum
Güvenlik vazifelisi bir baba ve konut bayanı bir annenin kızı olan 29 yaşındaki ulusal atlet Zübeyde Süpürgeci, birebir vakitte Bağcılar Belediyesi Tekerlekli Sandalye Atletizm Grubu atleti. Bağcılar’da doğup büyümüş olan Süpürgeci, doğuştan engelli olmasına karşın tüm zorluklara göğüs germiş biri de. 15-16 yaşlarına kadar hayattaki tek engelli kişinin kendisi olduğunu düşünen Süpürgeci, spora ilgi duymasına ve başlamasına bir komşusunun vesile olduğunu belirtiyor. Süpürgeci, “Komşumuz Bağcılar Belediyesi’nde çalışıyordu. Belediyedeki yetkililere ‘Mahallemizde engelli bir kız var spora başlamasını istiyorum’ demiş” diyerek o süreci anlatıyor. Daha sonra ise yetkililerin konutlarına gelerek, ailesiyle konuştuğunu kaydediyor. Gelen yetkililerin kollarını denetim ettiğini ve kollarının çok güçlü olduğunu söylemesi üzerine spora başlayan Süpürgeci, 2011 yılında Bağcılar Belediyesi’nde atletizme başlamış, 2012 yılında ise Ulusal Takım’a seçilmiş. Çabucak akabinde, 2012 ve 2016 Paralimpik Oyunları’nda gayret etme başarısı gösteren Süpürgeci, katıldığı birçok memleketler arası yarışlarda ülkemizi temsil etti. T54 klasmanında Türkiye Şampiyonluğu ve Avrupa Şampiyonluğu elde eden Süpürgeci, 2018 yılında Akdeniz Oyunları’nda tekerlekli sandalyede 800 m ile 2021 İslam ve Dayanışma Oyunları’nda ise 100 m’de ülkemize altın madalya kazandırdı. “Beni spora bağlayan muvaffakiyetim oldu” diyen Süpürgeci, “Spora başlamadan evvel kendi ailesine bağlı, hiçbir hayali olmayan ve ileride ne olacağını bilmeden yaşayan biriydim fakat spora başlayınca hayalleri, kendine öz itimadı olan ne istediğini bilen biri oldum” sözlerini kullanıyor ve bu yolda ailesinin daima dayanak çıktığını söylüyor.
“Spor, sizin için ne mana söz ediyor?” sorumuza, “Bana hayal kurdurup hayatta var olmamı sağlıyor” yanıtını veriyor. Spora birinci başladığı vakitler vazgeçmeyi düşündüğünü lisana getiren Süpürgeci, atletizmin çok sıkıntı bir spor olduğunu anlatıyor. “Sürekli eğiliyorsunuz ve elinizde eldiven var. Benim ellerim yara oluyordu lakin sessiz, kendimi tabir dahi edemez antrenörüme söyleyemezdim bir şey. ‘Zübeyde devam et’ dedim sonra kendime. Türkiye Şampiyonasında birinci oldum. Vakitle bu yolda öz inancım arttı, kendime olan inancım başladı” diyor. En büyük maksadının ise Paralimpik Dünya ve 2024 Paralimpik Olimpiyatları’nda ülkemize madalya kazandırıp ay yıldızlı bayrağımızı dalgalandırmak olduğunu lisana getiriyor Süpürgeci.
Bayrağımızı dalgalandırmak motive etti
